Stolarnia 5m2: Powinni tego zakazać!

Potem widuję te „klejonki”. Piękny materiał - poplasterkowany na wąskie sztachety i poklejony bez ładu i składu za pomocą kleju poliuretanowego, bo wypełnia szpary. Bez ciągłości usłojenia. Z bielem, który może być piękny, ale trzeba odpowiednio wpasować go w ogół. Bo ktoś powiedział, że drewno to taka złośliwa żmija, która tylko czyha żeby pęknąć, wybuchnąć, wypaczyć się i zuchwale sterczeć zadartym stopniem albo blatem. Więc od razu trzeba przystąpić do działania. Najlepszą obroną jest atak - potnijmy, wymieszajmy i poklejmy. Więcej w tym kleju niż drewna … uff.

A to dębowe wieko? Na sztachety? Tak nie lepiej?Fot. Ł.Giergasz

I żeby nie było – doskonale zdaję sobie sprawę, że w trakcie suszenia (albo ze względu na sposób w jaki rosło drzewo) powstają w drewnie naprężenia i siły, które czasami trzeba ustabilizować. Szeroka deska, rozcięta na węższe i sklejona z powrotem tak, że nie widać łączenia diametralnie zyskuje na stabilności. Ale takie zabiegi wynikają ze znajomości tematu, a nie z nadgorliwości popartej brakiem poczucia estetyki. Zwracam się z gorącą prośbą do wszystkich pasjonatów drewna - szczególnie tych „nieprofesjonalnych” i „niezawodowych” - czasami warto popłynąć pod prąd. 

Przecież wykonując jakiś mebel dla siebie nie musimy stosować standardów wielkoprodukcyjnych. Na Boga - zastanówcie się - co to jest właściwie ta „klejonka”? Przecież tu chodzi o maksymalne wykorzystanie odpadków. 

W ten sposób wielkie fabryki „mebli” obniżają koszty produkcji. Tymczasem trzeba uświadamiać ludzi, którzy nie są związani z branżą, że „klejonka” to substytut, zamiennik prawdziwego materiału, a nie fachowy sposób na stabilizację drewna. Sami kręcimy na siebie bicz…

Z cyklu STOLARNIA 5m2

Prościej się nie da...  

Niedoskonałości 

Legenda…

Jaskółcze dylematy