Odnawialne źródła energii

Kraje uczestniczące w Światowym Szczycie Ekologicznym "Ziemia 2000", w Rio de Janerio w 1992 roku zobowiązały się m.in. do 2050 roku zredukować o połowę emisję CO2 w porównaniu ze stanem z roku 1987. Największa redukcja CO2 ma objąć kraje uprzemysłowione w tym Polskę. Zmniejszenie emisji szkodliwych produktów spalania może być osiągnięte poprzez zmniejszenie udziału paliw kopalnych w bilansie energetycznym kraju. Związane to może być m.in. z substytucją paliw tradycyjnych nowymi "czystymi" nośnikami energii, a w tym z wykorzystaniem energii ze źródeł odnawialnych.

ENERGIA WIATRU

W Polsce średnia roczna prędkość wiatrów waha się od 2,8 do 3,5 m/s. Średnie roczne prędkości powyżej 4 m/s, co uważane jest za wartość minimalną do efektywnej konwersji energii wiatrowej, występują na wysokości 25 i więcej metrów na 2/3 powierzchni naszego kraju. Prędkości powyżej 5 m/s występują na niewielkim obszarze i to na wysokości 50 metrów i powyżej. Uważa się, że na 1/3 powierzchni Polski istnieją odpowiednie warunki dla wykorzystania energii wiatru.

ENERGIA BIOGAZU

ENERGIA BIOMASY

ENERGIA PROMIENIOWANIA SŁONECZNEGO
Energia promieniowania słonecznego padającego na Polskę jest wielokrotnie większa od krajowego zużycia energii, ale tyko znikoma część tej energii jest możliwa do wykorzystania technicznego. Nawet znikoma cześć może zaspokoić znaczącą część naszego zapotrzebowania energetycznego. Oszacowanie potencjału energii słonecznej technicznie możliwej do zagospodarowania są bardzo rozbieżne i obejmują zakres od 4 do 370 PJ. Jeśli przyjąć wartość 200 PJ jako prawdopodobną to znaczyłoby to, że 10% energii zużywanej na ogrzewanie pomieszczeń pochodziłoby z technologii słonecznych. Stanowiłoby to jednocześnie ok. 5% całkowitego zapotrzebowania na energię w kraju.

ENERGIA GEOTERMALNA
Technologia geotermalna wykorzystuje ciepło, które w formie naturalnej pary, gorącej wody lub występujące w innym ośrodku o zwiększonej temperaturze i dużym współczynniku przewodzenia ciepła, jest zakumulowane w skorupie ziemskiej. Ogólnie źródła geotermalne, spośród których możemy wyróżnić źródła hydrotermalne, np. gorące skały magmowe mogą być zastosowane do wytwarzania energii elektrycznej lub ogrzewania.
Źródła geotermalne wykazują znaczne zróżnicowanie podstawowych parametrów energetycznych i mogą być charakteryzowane poprzez temperaturę nośnika, jego skład chemiczny lub typ zbiornika (z dominacją pary lub cieczy, wulkaniczny).

W Polsce, położonej poza strefami aktywności tektonicznej i wulkaniczno-magmowej, brak jest złóż geotermalnych, które mogłyby być wykorzystane do wytwarzania energii elektrycznej. Eksploatować można źródła naturalne oraz pochodzące z odwiertów z wypływem naturalnym (somowypływ) lub sztucznym (wywołanym pompami).

ENERGIA WÓD ŚRÓDLĄDOWYCH
Energetyczne zasoby wodne Polski są niewielkie ze względu na niezbyt obfite i niekorzystnie rozłożone opady, dużą przepuszczalność gruntu i niewielkie spadki terenów. Zasoby energetyczne wód opisuje wielkość zwana katastrem sił wodnych. Kataster sił wodnych, określany wg. wytycznych Światowej Konferencji Energetycznej, obejmuje te zasoby rzeki bądź odcinki rzek, które wykazują teoretyczny potencjał jednostkowy wyższy niż 100 kW/km. Dla Polski wynosi on 23 TWh/a, a potencjał techniczny ma wartość 12,1 TWh/a. Potencjał ten jest niewielki w porównaniu z powierzchnią kraju. Ogólnie w miejscach, gdzie istnieją warunki do spiętrzenia, przepływy wody są małe i nierównomierne. Natomiast na rzekach nizinnych brak jest możliwości spiętrzenia.