Po godzinach - Poezja [7]

Wstyd przyznać, ale poezji często nie czytam. Niedawno trafiłem jednak na wiersz Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej "Straszący stolarz".

Mam taką propozycje, aby w tym wątku dodawać wiersze w "naszej tematyce"

Michał [151]Odpowiedz na ten wątek2012-10-17 20:35:35

Zgłoś nadużycie

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska - Straszący stolarz

Od północy już słychać hebel,.
piła cichym zanosi się spazmem,.
gorączkują ubogie meble,.
w kącie błyska wir ektoplazmy..

Stolarzu, obłąkany robotą!.
Niech cię wieczny odpoczynek nie trwoży!.
Śmierć - to angielska sobota!.
Możesz ręce spokojnie założyć....

Michał [151]Odpowiedz na ten wątek2012-10-17 20:36:42

Zgłoś nadużycie

F. Leszczyńska - Stolarz

Jestem stolarz,
mam tu piłę
i ostre hebelki.
z gładkich desek
dla przedszkola
wykonam mebelki.

Ostrą piłą
poprzerzynam
gładziutkie deseczki
będą mieli
szafy, stołki
chłopcy i dzieweczki.

Michał [151]Odpowiedz na ten wątek2012-10-17 20:40:09

Zgłoś nadużycie

Bronek z Obidzy - Rębacz

Zginał plecy worek zgrzebny,
gdzie wśród rzeczy niepotrzebnych
miał przyrządy do ostrzenia,
złom z kamienia.
W kształt osełek wyciosane, wygładzone
licem ostrza, co na przestrzał przy rąbaniu
cięło tor w powietrza drganiu.

Wprawną ręką prowadzony, topór, dopadając kloca,
rwał na dwoje drewna słoje, strzelał pień, jak proca w ręce,
która już nie może więcej.

Gawiedź go nazwała katem, lecz to on był jej ofiarą,
często topór przed tą zgrają ciął powietrze;
rzekłby kto - wysłannik piekła, gdy na wietrze
wiatr wplątywał siwe włosy w mocne ciosy,
lecz pod ciosem nikt nie krwawił,
machał jakby błogosławił,
znacząc krzyż wzniesiony w trwodze,

w końcu topór wsparł przy nodze,
zawstydzony zuchwałością
dziurę wiercił szpicem w ziemi,
tępiąc rzaz pośród kamieni.

Gdy się całkiem ciżbie znudził - przestał,
jakby się przebudził, potarł kark z ósmym krzyżykiem,
wolno poszedł do strumyka, drżącą ręką wziął osełkę,
gładząc ostrze przed robotą, znów kłak w ręce się wplątywał
a on śpiewał, śpiewał, śpiewał.

Michał [151]Odpowiedz na ten wątek2012-10-17 20:42:56

Zgłoś nadużycie

Kinga Kurczek - Stolarz

Z warsztatu stolarza
Codziennie od rana
Rozlega się muzyka
Przez wszystkich lubiana.
Szur! Szur! Szur! Szur!
Stolarz deski hebluje
Stuk! Puk! Stuk! Puk!
Całymi dniami ciężko pracuje.
Deski przycina, potem je wygładza,
Gwoździe przybija – to jest jego praca.
Stolarz deski hebluje, ze aż lecą wióry,
Czasem tez wycina w deskach różne dziury.
W pracowni stolarskiej słychać różne trzaski,
Stolarz nie zostawi w desce odstającej drzazgi.
A teraz kochani do Was mam pytanie –
Co w pracowni stolarza pięknego powstanie?

Michał [151]Odpowiedz na ten wątek2012-10-17 20:44:46

Zgłoś nadużycie

Zbigniew Herbert - Drwal

Rano drwal wchodzi do lasu i zatrzaskuje za sobą wielkie dębowe drzwi. Zielone włosy drzew podnoszą się z przerażenia. Słychać stłumione pojękiwanie pni i suchy krzyk gałęzi.

Ale drwal nie poprzestaje na drzewach. Ściga słońce. Dopada je na skraju lasu. Wieczorem świeci na widnokręgu rozłupany pień. Nad nim stygnący topór.

Michał [151]Odpowiedz na ten wątek2012-10-17 20:46:46

Zgłoś nadużycie

Julian Tuwim - Stół

No to ja dodam standard, który znam od dziecka :)



Wyrosło w lesie drzewo potężne,
Twarde, wysmukłe i niebosiężne.

Raz przyszli drwale, drzewo zrąbali,
Bardzo się przy tym naharowali.

Potem je konie na tartak wlokły,
Tak się zziajały, że całe zmokły.

Na tym tartaku warczące piły
Tak drzewo cięły, że się stępiły.

Kupił te szorstkie listwy i deski
Stolarz warszawski, Adam Wiśniewski.

Adam Wiśniewski, nie lada majster.
Wziął piłę, młotek, hebel i klajster.

Mierzył, heblował, kleił, sposobił,
Zbijał, malował, wreszcie stół zrobił.

Tyle to trzeba było mozołu
Dla sporządzenia jednego stołu.

Mariusz [21]Odpowiedz na ten wątek2012-10-17 23:06:57

Zgłoś nadużycie

Autor nieznany - Fraszka o drwalu

W lesie, często słychać drwala
Słychać drwala nawet z dala
Jak się w gąszczu drwal wydziera
Gdy mu omsknie się siekiera

Dominik Jabłoński [511]Odpowiedz na ten wątek2012-10-19 23:17:04

Zgłoś nadużycie